1 Oktober: Addo vervolg
Zoals gezegd lopen er ook nog andere dieren in het Addo Elephant Park rond. Hier heb je een knobbelzwijntje.
Nog een fraaie bewoner van het park is deze mannetjes grote koedoe.
Nog meer mannelijk volk aan het grazen, een hartebeest.
De meeste bezoekers van het park zijn blanken, maar zo heel af en toe zie je donkere mensen. Een Xhosa echtpaar met twee kindertjes kijkt naar een kudde olifanten in de verte.
Omdat ie toch zo mooi is nog maar eens een zebra.
Dit panterschildpad vrouwtje wordt opgejaagd door een hitsig mannetje. Gelukkig konden we ze nog net fotograferen toen ze achter elkaar aan renden.
Dit is een secretarisvogel. Hij lijkt echt op een pennenlikker die uit zijn werk komt.
Om een uur of twee houden we het voor gezien en rijden naar ons onderkomen voor de nacht. Uit de Greenwood guide hebben we de Lupus Den gehaald.
Lupus Den (wolvennest) is een boerderij op een grote citrusplantage. De eigenaresse, Priscilla, is een op en top Engelse lady. Haar man, Noel, lijkt meer op een echte boer.
Wat we niet moeten vergeten te vermelden is de geur van de sinaasappels. Te fotograferen is die zware zoete sinaasappelbloesemlucht niet, maar het hoort er voor ons echt bij. En zoet dat ze zijn...
Het is erg goed verzorgd op de Lupus Den, we blijven er ook eten. Wel zo makkelijk als je zeven kilometer dirt road plus nog vijf "tarred road" van het dichtsbijzijnde gat zit. Het eten is echt geweldig, een driegangenmenu met een heerlijke lamsbout als hoofdgerecht. Wat we voor wijn erbij drinken weten we niet meer, wel dat ie ook weer erg lekker is. Er logeert nog een stelletje daar, Daniël en Corina, waar we een genoeglijke avond mee doorbrengen.
