25 September: Kgalagadi dag 4
Bij het krieken van de dag staan we op en met spijt in het hart verlaten we onze schitterende tent. Vandaag rijden we eerst hondertwintig kilometer zuidwaarts naar Twee Rivieren, om daar het park te verlaten en naar Upington te rijden. Maar zover is het nog lang niet. Ook deze gnoes zijn vroeg opgestaan.
Onderweg komen we weer een aantal van die bengels met die lange nekken tegen. Je hoort hem denken, wat hebben ze weer een haast!
We hobbelen voort en worden gadegeslagen door deze troep springbokken.
Langs van de kant van de weg staat een auto stil en we vragen wat er te zien is. In de boom zitten twee zwaluwstaartbijeneters.
Even verderop zit een Burchells fiskaal in een kale struik. Dit schijnt ook een bijzondere vogel te zijn die vrijwel alleen hier voorkomt.
Op de grond zit nog een zwaluwstaartbijeneter en omdat hij zo mooi kleurig is nog maar een foto ervan.
Als we bijna bij Twee Rivieren zijn aangeland zien we weer een auto stilstaan langs de kant. Er blijkt een familie stokstaartjes rond te lopen. Ze zijn klein, vijfendertig centimeter hoog als ze op hun achterpoten staan, en te herkennen aan hun dunne staartjes.
Eindelijk zijn we bij de uitgang van het park aangekomen. We hebben de vijfhonderdvijftig kilometer "dirt road" in het park bijna letterlijk achter de kiezen. De auto zit ook van binnen nu onder een dikke laag stof. Het was een fantastische ervaring ondanks alle ongemakken op de weggetjes door het park. Nu nog vijftig kilometer "dirt road" en dan komt er asfalt. Hoera!
Vlak buiten het park nemen we de mooiste foto van de beroemde rode duinen in de Kalahari woestijn. Nu eens geen wild dier op het plaatje maar een schaapje dat probeert te grazen wat er nog over is. We rijden weer door en bij Askham aangekomen tanken we de auto vol en laten de banden weer tot een normaal niveau oppompen. Een rechte streep van hondernegentig kilometer asfalt leidt ons naar Upington waar we gaan proberen om onderdak voor de nacht te vinden.
Na wat zoekwerk kiezen we voor Bains house, een prachtig oud pand aan de Oranjerivier. De kamers en het huis zijn zeer sfeervol ingericht. De klasse straalt eraf. Ook de entree, met een in de vloer verzonken vijver met koi, is een schitterende binnenkomer. Als je goed kijkt zie je ze spartelen.
's-Avonds gaan we op aanraden van Abel, de uitbater van Bains house, eten bij restaurant "Le Must". Niks mis met de naam, het is inderdaad een must als je in Upington bent om daar te gaan eten. Le must staat in de top tien van Zuid Afrikaanse restaurants en niet voor niets weten we nu.
