1 februari: playa Hermosa
Vandaag gaan we het eens een klein stukje verderop zoeken, Playa Hermosa. Playa Hermosa betekent lieflijk strand en daar zouden ze in een ver verleden best wel eens gelijk in kunnen hebben gehad. Lieflijk strand, dat was in de tijden van voor de jetski's en bananenboten...
We waren het even vergeten, het is vandaag zaterdag. Dat betekent dat de Tico's, zoals de Costaricanen zichzelf graag noemen, er massaal op uittrekken richting strand. Compleet met koelboxen, campingstoeljes en noem maar op. Er moet natuurlijk ook geld worden verdiend, dus staan er her en der verspreid massagetafels op het strand.
Je ziet hier niet alleen allerlei vertier op en bij het water, ook in de lucht. Zo af en toe komt er een paramotor, een soortement van eenpersoons helikopter, overvliegen. Dit doet ons weer sterk denken aan Harry Potter, maar het zijn vast vette Americanos die een glimp van het bloot beneden proberen te ontwaren en op deze manier over het strand flaneren. Cool!
Hoe deze pensionada hier is gekomen weten we niet (met de bezem?). Als dit ons voorland is... Hoop dat we dan nog de tegenwoordigheid van geest hebben om er iets waardiger bij te zitten.
In de middag na de lunch gaan we weer terug naar Ocotal Beach Resort en proberen het daar nog een beetje uit te houden in de hitte van de namiddag.
Het avondeten wordt zoeken, de een na de andere tent valt af. De een vanwege een goed bedoeld Costaricaans bandje, de ander omdat ze knetterharde lounge draaien. Uiteindelijk wordt het de Italiaan in het winkelcentrumpje. Prima pasta.
2 februari: naar Guayaguil
Het is maar goed dat het de laatste dag is in Ocotal want het ontbijt is prut. Dé attractie van het ontbijt zijn niet de ingrediënten maar de vogels die erop af komen. Brutaal als de beul! Ze zien eruit als een kruising tussen een ekster en een papagaai en het zijn dan ook...ekstergaaien!
Even na achten in de ochtend vertrekken we naar het vliegveld van Liberia. De auto wordt, ondanks dat ie smerig is, zonder morren geaccepteerd door een chagrijnige medewerker van Europcar. Op het vliegveld wacht ons nog een laatste actie van de Tico's om ons geld afhandig te maken, de airporttax. Vijenveertig euro voor zijn tweeën.
Onze conclusie is dan ook, Costa Rica is een prachtig land gezegend met schitterende natuur. Helaas is het behoorlijk verziekt door met name het Amerikaanse massatoerisme. De Tico's die van het toerisme leven (en dat zijn er nogal wat) zijn niet echt vriendelijk. De Tico versie van Hakuna Matata is Pura Vida. Maar daar merken we weinig van. Het was leuk, maar we plengen geen tranen. Op naar Ecuador, naar de Galápagos eilanden.
We vliegen via Panamá naar Guayaquil in Ecuador. De twee vluchten verlopen voorspoedig. Tegen een uur of vijf locale tijd landen we in Guayaquil. We hebben onszelf getrakteerd op een heerlijk hotel voor vannacht, het Holiday Inn Guayaquil airport. Dat ligt op twee keer vallen van het vliegveld. Een aanrader!!
