30 Januari: Ocotal
Het wordt spannend vandaag. We hebben op de Amerikaanse Groupon site een aanbieding van het Ocotal Beach Resort gezien. Drie nachten van 555 voor 269 Amerikaanse dollars. De begindatum van de groupon ligt na ons geplande verblijf. We hebben het resort een mailtje gestuurd met de vraag of we direct bij hen voor de grouponprijs kunnen boeken. Daar hebben we twee mails op terug gekregen. Eentje met "vergeet het maar" en een andere met letterlijk "Yes we can do it". We gaan natuurlijk voor het "Obama" antwoord en dat laten we ze weten. Vervolgens horen we niets meer terug....
We wagen het er toch maar op en rijden noordwaarts richting Nicaragua. Eenmaal aangekomen in het resort in Ocotal, geloof het of niet, ligt de reservering keurig voor ons klaar en voor de juiste prijs! Om maar weer met makelaarstermen te komen: PRACHTIGE LOCATIE OP EEN HEUVEL GELEGEN MET SCHITTEREND UITZICHT OP DE OCEAAN EN HET PITTORESKE STRAND. Inderdaad, de ligging is fantastisch.
Het uitzicht mag er zeker zijn.
In de verte liggen de bootjes op de rede.
We hebben ook nog wat huisdieren, o.a. de familie Iguana. Ma loopt over ons terras.
Pa bekijkt ons vanaf het dak.
Binnen in onze kamer ligt (the late) Madame Butterfly.
Na het inchecken blijkt dat we een heerlijk grote kamer hebben met een zalig
giga groot bed. Een eventuele koper van dit resort moet echter wel rekening
ermee houden dat de historische gebouwen veel originele details bevatten...
Oftewel het is hier run-down en niet zo'n beetje ook. De prijs die we hebben
betaald is prima, maar meer dan dat is het ook eigenlijk niet waard. De zeven
(!) zwembaden zijn niet echt schoon en de poolbar is al een poosje niet open
geweest (warenwet?).
Noot, anno 2023 (of al eerder) is dit resort "permanent gesloten".
's Avonds eten we een heerlijke steak op het strand bij Padre Gallo oftewel Vader Haan.
31 Januari: Ocotal
Het is te heet vandaag om ook nog maar iets te doen behalve strand, schaduw en zwembad. Het kwik stijgt tot boven de vijfendertig graden. We zijn nog wel in de gelegenheid om nog wat meer huisdieren te fotograferen. Op ons "privéstrand" slingeren apen in de bomen en doen zich tegoed aan de laatste blaadjes. Wij (en zij) krijgen er geen genoeg van...
Deze superluie dag was mede uit te houden door een aanzienlijke hoeveelheid Imperial, het prima te drinken locale Costaricaanse bier. Alleen dat foute logo, daar zouden ze wat aan moeten doen...