21 Januari: Heliconia Island

Om half acht zitten we al in de auto na een typisch Costaricaans ontbijt van tortilla met prut. Het doel van vandaag is La Fortuna, een plaatsje waar je een fantastisch uitzicht moet hebben op de vulkaan Arenal.

Eerst maar eens de ruim dertig kilometer naar Tilaran overbruggen. Dat betekent rijden over een en al stenen en blubber en ook nog eens door de zeikregen. We doen een dikke vijf kwartier over dit stuk. Vlak voor Tilaran komt het asfalt als een zegen.

Na Tilaran rijden we langs het enorme meer van Arenal. Maar om nu te zeggen dat het een fraai zicht is, nee. Dat komt niet door het meer, maar door de motregen en de laaghangende bewolking.

 

 

In de buurt van La Fortuna gaat het steeds harder regenen en van de vulkaan is helemaal niets te zien. Dan maar geen La Fortuna en we besluiten ter plekke om nog een paar uur door te karren naar Heliconia Island, vlak onder Puerto Viejo de Sarapiqui.

Gelukkig is er een kamer vrij in deze lodge die een jaar of zes geleden is gebouwd door een Hollands stel.

 

Heliconia Island zelf is een twee hectare groot eiland waar het barst van de vogels en de tropische planten. Wel eens roze banaantjes gezien?

 

We wandelen nog wat door de tuin en gaan tegen zessen naar de stad om bij de Italiaan te eten. Die scoort niet meer dan een zesje helaas.

 

22 Januari: Valle de Orosí

Bij het ontbijt is het vogels kijken geblazen. De een na de ander strijkt neer op het fruit dat de eigenaren van de lodge neerleggen. Zoals deze, een mannetjes groene suikervogel, die wat blauwer is dan het vrouwtje van deze soort.

 

Ze hebben ook een soort huiseekhoorn daar. Ook die is verzot op fruit, pikt af en toe wat en haast zich dan de boom in.

 

Carolien, de eigenaresse staat met een verrekijker een luiaard te bewonderen. Maar wat blijkt, bijna recht boven ons hoofd hangt/ligt er in een andere boom ook eentje te pitten.

 

Het is misschien wat lastig te zien, boven op haar buik ligt een klein luiaardje. Bewegen doen ze nauwelijks, maar da's niet gek voor luiaarden... Opeens heeft ze door dat er publiek onderaan de boom staat.

 

Na het ontbijt gaan we op ons dooie gemak de spullen pakken en om half tien zitten we in de auto. We wilden tanken in Turialba, maar de weg er naar toe loopt steil omhoog en dan lust de RAV4 wel een extra slokje benzine. Zoveel dat de meter angstaanjagend zakt richting empty. We besluiten de gok niet te wagen en vragen aan voorbijgangers of er ergens benzine te krijgen is. Jazeker, bij een soort van garage langs de weg kunnen ze ons helpen. Dat gaat zo:

 

Een uurtje later rijden we de vallei van Orosí binnen en vinden een kamer bij een Duitse lodge waar alles sauber en verantwoord ecologisch is. De lodge heet, je raadt het al, Orosi lodge.

Orosí is een leuk dorp met schattigge winkeltjes waar ze van alles verkopen.

 

Er is ook een kerkje uit zeventienhonderd en zoveel met een klooster ernaast. Van buiten wit gepleisterd...

 

en van binnen donker hout.

 

Uiteraard met de gebruikelijke afgodsbeelden en plaatjes van de usual suspects waaronder een liggende Jezus...

 

Vandaag is het niet zomaar een dag, nee, we hebben een jarige in ons midden...

 

Overal in de vallei zie je borden waarop de restaurants "trucha" aanbevelen. Forel dus, om precies te zijn zalmforel, en daar hebben we wel zin in. De forel smaakt ons prima, alleen jammer dat de enige fles witte wijn die het restaurant rijk is naar zure keldermot smaakt. Dan maar aan de rode wijn, sorry visje...

Klik hier voor het vervolg, Ojochal

 

 

 

 

over ons & contact  cookies & privacy  bijgewerkt 26-09-2024