12 februari: El valle de Antón
Het is een kilometer of veertig naar de vallei van Antón, El valle de Antón. We snorren door de bergen er naar toe. Onderweg maakt de Kia een vreemd geluid. We komen er maar niet achter wat het is.
We stoppen in het dorpje bij hotel Campestre. Daar drinken we koffie en gaan op een uitgezette wandelroute door het bos op zoek naar de vierkante bomen, de arboles quadrados. We moeten een hangbruggetje over
en komen dan bij de bomen. Tja, echt vierkant zijn ze niet, misschien het onderste stuk. Goed dat er een bordje bij staat...
We rijden terug naar het dorp en het geluid klinkt steeds harder. We stoppen en wat blijkt, lekke band. Er zit een soort ijzeren kram in de rechter achterband.
Helaas heeft de Kia geen echte reserveband maar alleen een "thuiskomertje". Met dit veredelde stepwiel onder de auto gaan we op zoek naar een garage om de wielbouten goed vast te laten zetten. De locale Kwikfit blijkt tevens een ruige adult bar.
Ze zijn erg vriendelijk en gaan meteen aan de slag. De chef zet zijn knecht Enrique aan het werk om de band te gaan repareren. Als blijkt dat we uit Holland komen is het helemaal goed. Onmiddellijk somt hij zijn helden uit een ver verleden op, Marco van Basten, Ruud Gullit (el tulipán negro) en Frankie Rijkaard. Dat waren nog eens tijden! En jullie band? Gaan we maken! Komt goed!!
Binnen een kwartier heeft Enrique het lek boven en rekenen we vier dollar (drie euro) af. We zijn erg blij met de service!
In Panamá heeft elke auto slechts één kentekenplaat. Die zit aan de achterkant van de auto. Aan de voorkant mag je het zelf uitzoeken. Dan kan je dit soort jaloersmakende platen krijgen.
We brengen een kort bezoek aan de lokale groente- en fruitmarkt .
Ze verkopen ook de gebruikelijke souvenirs. Veel klandizie is er niet, je zou zomaar in slaap kukelen. Lastig die kleine lettertjes in de krant...
Dat was het qua activiteit vandaag. Hoog tijd om weer terug te keren tot de all-inclusive orde van de dag.
