14 Maart: terug naar R.S.A.
Het is nog maar vijfenwveertig kilometer naar Noordoever, de grensplaats aan de Namibische zijde. Vanaf daar is het de borden volgen naar R.S.A. (Republic of South Africa). De Namibische immigratie heeft er weinig zin in en stempelt verveeld onze paspoorten. De Zuid Afrikaanse douanebeambte vraagt of we een wit papier hebben gekregen om de auto in te klaren. Nee dus. Ze slaakt een zucht. Dan maar niet, het is wel best. We mogen zonder papier ook door.
We rijden door naar Springbok om te tanken, de banden op te pompen en een bakkie doen. Op de buitenmuur van het café hangt een aardig bord.
Na de koffie gaan we verder naar ons vertrouwde Naries Namaqua Retreat. Ze hebben wel een kamer voor ons, maar er is iets mis met de watervoorziening. Dat wordt dus badderen in bier of wijn...
Na wat relaxen bij het zwembad gaan we één van de uitgezette wandelingen op het landgoed doen. De lucht is blauw en de temperatuur niet al te hoog. Toch is het zweten geblazen in het droge landschap.
We lopen bijna een uur zonder iets anders te zien dan een haastig wegschietende lizard of een insect. Het wild is er wel maar laat zich niet zien op dit tijdstip van de dag. Totdat we opeens het gevoel krijgen dat we worden bekeken. Jawel, meneer gemsbok houdt ons in de peiling.
Hij is niet de enige.
Het blijken de bewakers te zijn van een grote groep springbokken. Als je goed kijkt zie je nog een gewei van één van hen tussen de troep.
Tenslotte komen we bij een ideale plek voor een sundowner. Helaas, we hebben alleen maar water en een appeltje. Ook goed, we doen het er maar mee.
In totaal hebben we anderhalf uur gewandeld en dat was ook wel weer eens nodig ook. Het biertje en de savanna dry zijn dan ook verdiend.
's-Avonds eten we een quiche van oryx en een overheerlijke lamsbout. En wat smaakt daar beter bij dan dit flesje uit opa's kelder????
