15 Maart: Citrusdal
Na een rit van een uur of vijf komen aan in Citrusdal. Daar worden we geconfronteerd met dat niet in alle accommodaties die we langs gaan ook plaats is voor ons. We vangen bot bij de eerste twee lodges uit respectievelijk de greenwoord guide en de portfoliocollection. Het is ook nog eens zondag wat in Citrusdal betekent dat er bijna geen mens op straat te vinden is.
Na een tijd lang zoeken vinden we in het dorp een hotelletje wat er niet echt uitnodigend uitziet, maar er is plek. Onderkomen is het enige wat ze ons kunnen bieden, het restaurant is gesloten omdat het zondag is.
"Wat jullie kunnen proberen is de Mountain Lodge op de Piekenierskloof" zegt de baas van het dorpshotel. Een prima suggestie blijkt even later. De keuken is daar wel open en voor maar drie euro meer dan het dorpshotel hebben we een fantastisch mooie, schone kamer met een giga bed. En uitzicht op Citrusdal vanaf ons balkon. We zijn blij dat we niet in het dorpshotel zijn neergestreken.
De rest van de dag en avond luieren we tevreden in ons hotel.
16 Maart: Robertson
De weg naar Ceres begint met een dirt road met haarspeldbochten op een steile berg. Als het zo de hele dag gaat zijn we nog niet klaar. Maar na vijfentwintig kilometer is het leed geleden en zoeven we over asfalt naar Ceres. Na Ceres slaan we de weg in naar Matroosberg. Daar aangekomen maken we een stop bij een merkwaardig hotel/restaurant/galerie/brouwerij, het Karoo 1 hotel village. Echt een rariteiten kabinet hier. Er is zelfs een draaiorgel.
Er staan best wel grappige houten beelden in de tuin.
De Karoo staat onder meer bekend om zijn schapenteelt. Dat is hier op aparte wijze uitgebeeld.
De bestemming van vandaag is Robertson. Maar ook vandaag zit het niet mee met het vinden van onderkomen. "Fraai Uitzicht" uit
de guide blijkt veel te dure sfeerloze kamers te hebben, ook al spreekt hun
website van een "gem of a retreat". Bovendien geeft de Duitse eigenaresse ons
bepaald geen welkom gevoel.
De volgende lodge, van een Belg,
blijkt wat beter maar nog steeds belachelijk duur. Daarna volgt een lodge van
een Nederlandse en ook die komt niet door de ballotage.
Opeens herinneren we ons dat we hier een paar jaar terug ergens hebben gelogeerd op een prima adres, Wederom genaamd. En dus gaan we wederom naar Wederom. Op het uithangbord aan de weg staat dat ze geen kamers meer hebben maar eenmaal binnen blijkt er toch nog eentje voor ons te zijn. Gelukkig maar.
We vragen wat er op het menu staat en haken af als we varkensnek en kippenvleugels te horen krijgen. Tegen zes uur beginnen we onze zoektocht naar een fatsoenlijk restaurant. Dat vinden we en wat voor eentje!!!! Mo and Rose heet het en als je ooit in de buurt bent... Dit is echt haut cuisine op een chique locatie met topwijnen, botermals vlees en spartelend verse vis. We hebben enige moeite na alle wijn om de weg terug naar huis te vinden, dat dan weer wel.
