15 November: Phani Mchangani
Na een ontbijt van fruit, pannenkoek, mini toast en omelet rekenen we af bij Mbuyuni. Ook dat is een tijdrovende bezigheid. Al het eten en drinken staat op de kamerrekening en die is er niet. Hakuna matata mompelen we in onszelf. Uiteindelijk komt de rekening op 64.000 shilling. Wij dachten iets meer, 78.000, maar laten het maar zo.
Het is ongeveer zeventig kilometer noordwaarts van Jambiani naar Phani Mchangani. We willen graag foto's maken onderweg, maar dat is niet eenvoudig. Zodra men door heeft dat we foto's maken worden de mensen of boos en/of stormen op je af om te cashen. Vandaar dat we iedere keer als we door een dorp rijden en moeten afremmen voor de verkeersdrempels stiekem een foto proberen te maken vanuit de rijdende auto.
Wat sfeerbeelden van de markt
en schoolkinderen in uniform.
De schooljongens hebben opeens door dat we foto's maken. Ze bedelen en knijpen in Mar's arm.
Poseren kunnen ze ook, zoals deze schoonheid.
Kleurrijke moslima's op de fiets
of slapend in de schaduw voor hun huis.
Tot slot een harde werker met op de achtergrond links een kapokboom. We vervelen ons geen moment onderweg.
Even na het middaguur komen we aan bij het Neptune Pwani Beach Resort. We hebben vijf nachten geboekt in dit all-inclusive resort en sluiten hier ons verblijf op Zanzibar af. Peet had Mar een zinderende apotheose beloofd en dat is dit ook. Wat een weelde, wat een luxe.
Dit resort ligt aan de oceaan en is tegen een heuvel opgebouwd. Een aantal van bovenste huizen, bereikbaar via trappen met drieënvijftig treden, zijn de prijslokkertjes. Ze zijn vaak niet meer te boeken. Wij hebben er gelukkig nog net eentje weten te reserveren. Peet heeft ergens gelezen dat je een gratis upgrade krijgt als je 55+ bent. En laat Mar dat nu (helaas volgens haar) zijn...
We krijgen als upgrade een knoert van een Deluxe Seaside Ocean View kamer. Vijfenvijftig vierkante meter, met veranda en riante badkamer op de begane grond. Je kunt die oudjes toch geen trappen laten lopen...
We zijn helemaal in ons nopjes, glimlachen zelfs als we een gifgroen all-inclusive bandje omkrijgen en stomen direct door naar de lunch. Het restaurant ligt pal voor onze hut.
Vanuit onze bungalow kijken we uit op het zwembad. Na de lunch gaan we uitbuiken in en aan de rand van ervan.
Tegen vier uur lopen we over het bruggetje naar de bar om onze pineapple-rum cocktail op te halen.
Ach, het is warm, maar we passen ons wel aan. Ook de vele vogels die hier rondvliegen schijnen het naar hun zin te hebben, zoals deze goudwever op een palmtakje.
Vriendelijk wuiven de palmen in de zilte wind. Hier gaan we het vast wel vijf dagen uithouden... hakuna matata