10 November: Soutpansberg
We maken vandaag een rit om de Soutpansberg heen. Vanaf Louis Trichardt rijden we westwaarts langs de onderkant van de bergketen. De eerste stop is Schoemansdal. Schoemansdal was ooit de hoofdstad van de boerenrepubliek Soutpansberg. Hier is een openlucht museum van de geschiedenis van de Voortrekkers. De tentoonstellingsruimte is afgebrand, wat overblijft zijn de "gebouwen" en werktuigen die op het veld verspreid staan.
Het zal knap benauwd zijn geweest in zo'n huifkar. De tocht die ze hebben gemaakt is een barre geweest. Niet alleen de hitte en de malaria, maar ook de aanvallen van de Venda hebben dit de bijnaam "die witman se graf" bezorgd. Op het terrein is ook het graf van Andries Potgieter.
De hutten zelf zijn verbazend koel binnenin. Als je de massieve huidendeur maar dichthoudt.
Een eind verderop ligt Buysdorp. Hier is het, in tegenstelling tot de noordkant van de bergen, heet en droog. De cactussen doen het daarom prima.
Buysdorp is vernoemd naar de patriarch Coenraad du Buys. Het is een besloten gemeenschap van kleurlingen tussen de zwarte gemeenschappen in deze streek. Evident dat Coenraad een witman was.
Ze kijkt ietwat argwanend naar ons, maar zwaait toch als we langsrijden.
We rijden verder tot aan Vivo en gaan daarna terug via de noordzijde van de bergketen. Het landschap wordt getekend door "soutpanne", game reserves en baobab bomen, te midden van een uitbundige vegetatie.
Geen idee dat we zo dicht bij Schiermonikoog zijn. Google maps herkent het in ieder geval niet, die accepteert het alleen maar als het met twee k's wordt geschreven en dat is hier niet het geval. Achteraf blijkt het de naam van een boerderij te zijn.
We gaan toch maar linksaf richting Louis Trichardt...
De weg eindigt op de N1, de levensader van Zuid Afrika. Deze "snelweg" loopt vanaf de grens van Zimbabwe via Pretoria en Johannesburg naar Kaapstad over een lengte van ruim tweeduizend kilometer. Bij Louis Trichardt gaat de weg via tunnels en achtbaan tracés dwars door de Soutpansberg heen. Halverwege is er een afslag naar Bluegumspoort. We denken een rondje te kunnen rijden, maar na vijfentwintig kilometer moeten we weer omdraaien. Het is wel een mooie rit langs o.a. citrus- en bananenplantages. Ook komen we bloeiende jacaranda's tegen.
's Avonds eten we wederom in het Mountain Inn Country Hotel. Dit keer totaal geen view, het regent. Na afloop van het diner is de weg terug een ware uitdaging. Pikkedonker en er stijgt een damp van het asfalt op. Door de mistflarden zoeven we met een noodvaart de berg af.
11 November: Soutpansberg
De nacht heeft de regen en de mist niet kunnen verdrijven. Het is voor ons ongewoon kil, zo'n graad of tweeëntwintig. De bergen liggen nu gedeeltelijk in de nevelen gehuld.
Na twee nachten verruilen we de Fucking Star voor "something completely different". Oftewel van F* naar 5*
Deze hemelse lodge heet Madi a Thavha, een farm lodge "situated in a beautiful and quiet valley of the Soutpansberg mountains". Alles klopt en is qua inrichting tot in de kleinste details op elkaar afgestemd. Mar vindt het helemaal leuk...
Het uitzicht vanaf onze veranda mag er zijn, ondanks dat het vandaag niet echt geweldig weer is.
De Hollandse eigenaren zijn allerhartelijkst en we worden hier vertroeteld. Vandaag brengen we in de vallei door. Eten doen we "thuis".
