14 Januari: Punta Arenas
Nog wat katterig van de beroving en de genereus door het restaurant aangeboden gratis bajadillo's (afzakkertjes, neuten bij de koffie) rijden we naar het vliegveld van Puerto Montt. De jongen die onze huur Toyota in ontvangst neemt ziet gelukkig niet dat we wat schade hebben aan de onderzijde ervan.
We lopen de vertrekhal in en zien dat bij de balie van Sky Airline de "jefa" glunderend op ons staat te wachten, alzwaaiend met onze paspoorten. Hoera, ze zijn terecht! Ze blijken te zijn afgeleverd op het politiebureau. Onze vrienden daar wisten dat we met Sky zouden vliegen en zijn zo vriendelijk geweest ze te droppen bij het kantoor van Sky Airline.
Een telefoontje naar de ambassade leert dat de paspoorten gelukkig nog niet geblokkeerd zijn. Wat een mazzel!!!! De euro's zijn we wel kwijt, maar dat deert ons niet zo.
Een bumpy ride, zo kan je de vlucht naar Punta Arenas met een tussenlanding in Balmaceda kenschetsen. Het uitzicht daarentegen mag er zijn. We vliegen over de vulkanen die we gisteren achter een glas wijn mochten bewonderen, de Osorno (links) en de Calbuco.
Op het vliegveld van Punta Arenas wacht Adolfo van Southland rent a car met een gedateerde Renault Clio op ons. Even later rijden we de stad in en gaan op zoek naar hostal Joshiken. Dat blijkt een kil, superclean hostal te zijn. Het is direct te merken dat we in Patagonië zijn, je waait hier uit je hemd!
Ze zijn hier kennelijk gek op geschoren coniferen...
Na het uitladen van ons karretje lopen we naar de binnenstad. Het is duidelijk dat ze hier geen welstandscommissie hebben. De gebouwen zijn grauwe betonnen blokken waar af en toe ineens iets art deco achtigs tussen zit. Wat te denken van deze telefooncel.
Op de Plaza staan wat souvenirstalletjes. Tussen de gebruikelijke rommel zien we opeens iets totaal anders en nieuws, Pinguins. Gebreid, gehaakt, gepunnikt, noem maar op. Wow!
15 Januari: Puerto Natales
We rijden nu eens voor de verandering noordwaarts. De bestemming van vandaag is Puerto Natales in de provincie Última Esperanza, wat "laatste hoop" betekend. Het landschap is hier dan ook kaal, ruig en woest. Na vijfentwintig kilometer verharde weg nemen we de onverharde hobbelweg naar Seno Otway waar een pinguïn kolonie huist.
De magelhaen pinguïns zijn ongeveer zeventig centimeter hoog. Ze broeden op het land en kunnen zich goed verstoppen tussen de hoge grashalmen.
De jongen zijn nu al zo oud dat ze ongeveer even groot zijn als hun ouders. Alleen aan de pluizige vacht kan je nog zien dat het een jonkie is. Hier wordt er eentje gevoed door zijn mama of papa.
Zouden dit moeder en dochter zijn, of vader en zoon???
Er dreigt altijd gevaar in de vorm van roofvogels. Op de uitkijk staan is daarom een noodzaak.
Aan het strand, een paar honderd meter verderop, wordt de maaltijd gevangen.
Sommigen hebben een holletje gegraven waarin ze de eieren leggen.
De roofvogels hebben een prooi te pakken. Het wordt snel duidelijk wat de pikorde is. De roodkopgier (rechts) moet het afleggen tegen de kuifcaracara.
Aan het eind van de middag komen we in Puerto Natales aan. Leuk stadje, met veel backpackers en heel veel winkeltjes. Al lopend door het plaatsje komen we de lokale trots tegen, het bijna een eeuw oude deportivo Bories.
We strijken neer voor het diner bij Afrigonia, wat wordt gerund door een Zambiaans/Chileens echtpaar. Het eten is heerlijk!
