4 Januari: Araucanía
Vandaag gaan we de provincie Araucanía, waar Villarrica ook in ligt, verder verkennen. Tot onze schrik is het zwaar bewolkt. Wat nu, we zijn verbijsterd. Na een maand blauwe luchten is dit even wennen. We besluiten om eerst naar de vulkaan Villarrica te rijden. Maar als we daar aankomen blijkt dat het park vrijwel in zijn geheel is gesloten. Twee dagen terug is er een gigantische lawine geweest en nu zijn de paden naar de vulkaan onbegaanbaar.
Dan maar naar Pucon voor kuchen en koffie. En naar de VVV. Daar krijgen we allerhande tips. Bijvoorbeeld voor een watervalletje, ojos de Caburgua.
We zijn snel klaar met de "ogen". We zijn er van uit gegaan dat het een uitgezette wandeling is naar de waterval, maar niets blijkt minder waar. Al na honderdvijftig meter staan we voor de waterval die niet echt indrukwekkend oogt.
Op naar parque nacional Huerquehue. Dat moet een prachtig park zijn. We rijden kilometers over dirtroad en komen dan letterlijk in de wolken. Dat betekent dat er niets te zien valt en we rijden dus maar weer terug. Aan het lago Caburgua ligt nog een leuk strandje. Heel af en toe zien we een stukje blauw, maar voornamelijk dreigende wolkenluchten.
Deze dag hebben we het niet. Ook het diner bij nota bene de koning van de schelpdieren (El Rey de Mariscos) draait uit op een flop. Bij de haringkoning op het rijswijkseplein in Den Haag is het beter...
5 Januari: Araucanía
Na een nacht waarop het met bakken uit de hemel komt, worden we wakker met een waterig zonnetje. Vanaf het balkon ziet de wereld er zo uit.
Een van de andere tips die de VVV heeft gegeven is Termas Geometricas. Un lugar maravilloso, een prachtige plek dus. Natuurlijke hete bronnen verdeeld over zeventien bassins in een Japans aandoende ambiance. De rit er naar toe is ook weer een feest van bar slechte hobbelwegen. Het kost ons bijna anderhalf uur om de zestig kilometer te overbruggen.
Het moet gezegd, erg sfeervol.
Dit zijn de kleedhokjes.
Het is allemaal erg mooi gedaan. Helaas wordt het steeds drukker en drukker. Uiteindelijk lijkt het meer op een openluchtzwembad.
In de meeste baden is het rond de vijfendertig graden, heerlijk warm, dat wel.
Na tweeënhalf uur zijn we gaar geweekt en beginnen uitgerust aan de terugweg naar Villarrica.
Dit keer laten we ons niet meer foppen en vinden we een echt goed restaurant. Na een korte wandeling terug vallen we doodmoe in ons mandje.
