7 November: Ngorongoro Krater
Het is maar een half uurtje rijden van het hotel naar de rand van de Ngorongoro krater. De krater is grootste intacte caldera (ingestorte vulkaankegel) ter wereld en is niet voor niets werelderfgoed. Om wat getallen te noemen, oppervlakte tweehonderdzestig vierkante kilometer, diepte zeshonderd meter, aantal zoogdieren vijfentwintigduizend. Er komt hier allerlei wild voor, op de giraffe na zo'n beetje alles wat je in Serengeti ook kunt zien.
Eerst moeten we nog een uur naar beneden hobbelen. Vanaf de rand maken we nog wat foto's voor we verder gaan.
Direct na de ingang zit een troep groene of anubisbavianen op de weg. O.a. dit gezinnetje.
De baby is nog geen week oud en we smelten weg bij de aanblik.
We komen nogal wat bekenden tegen: (Steppe)zebra's, nijlpaarden, kafferbuffels, grijze kroonkraanvogels...
Toch ook weer een nieuw gezicht, het hartenbeest.
Er zijn naar schatting zo'n vijftig terreinwagens op pad in de krater. En dan te bedenken dat het laagseizoen is en de fee voor een dag krater bezoek USD200 per voertuig is. Voordeel van het grote aantal voertuigen is wel dat als je er een paar ziet stilstaan er vast wat aan de hand is.
Een hongerige (zwangere?) leeuwin trekt de aandacht.
De koritrap hebben we wel vaker gezien, maar tot een acceptabele foto heeft dat nog niet geleid. Nu wel.
Tel je even mee? Het zijn er zeker veertig. Gezellig bij elkaar.
Alles leeft hier vredig naast en door elkaar. Er is voedsel en water in overvloed.
Heel in de verte zien we eindelijk eens een zwarte of puntlipneushoorn. En wij niet alleen, het is een drukte van belang aan de kant van de weg.
Wide open spaces met heel veel dieren! Dat is voor ons Ngorongoro...
Om een uur of half drie komen we aan bij de lodge. Na het stof van ons af te hebben gedouched gaan we fijn met een bel wijn chillen op ons terras. Weer een fantastische dag geweest!
