5 Februari: Kgalagadi - Mata Mata
Niet helemaal fris van het slaapgebrek kruipen we tegen zeven uur uit bed. Voor het huisje van onze buren heeft een familie stokstaartjes haar kamp opgeslagen. Ze zijn druk met graven en dollen met elkaar. We nemen voor het ontbijt en aan het eind van de middag wat foto's van ze.
Na het ontbijt met thee, toast, jam en cheddar halen we om acht uur onze permit om het park in te gaan op. Het eerste half uur is er nauwelijks wat te zien, behalve een mooie vechtarend die stoïcijns in een boomtop zit uit te kijken naar zijn ontbijt.
De omgeving waar we doorheen rijden is erg mooi en net het zonnetje erbij levert dat mooie beelden op.
Langs de weg zijn om de vijf tot tien kilometer drinkplaatsen. De Zuid Afrikanen noemen dat een boorgat. Bij een ervan komen we een dorstige koritrap tegen.
Wat je zeker in de kalahari woestijn altijd tegenkomt zijn oryxen.
De meeste drinkplaatsen hebben een naam. Bv. Dalkeith, Rooiputs of Auchterlonie. Sommigen hebben geen naam maar een nummer. Bij het veertiende boorgat is een zwerm vlinders zich aan het laven.
Deze steltkluut drinkt uit dezelfde plas.
We karren door naar het volgende naamloze boorgat, het dertiende. Het blijkt een geluksnummer te zijn. Een leeuwin met vier welpjes sjokt voorbij om wat schaduw voor haar en haar kroost te zoeken. Het is aanpoten voor de kleintjes om mama bij te houden.
De eerste boom bevalt haar niet en moeders loopt door. De tweede boom is een stuk beter en de familie nestelt zich daar.
We blijven nog een kwartier wachten, maar de leeuwin vindt het best zo en gaat erbij liggen. Iets verderop is een picknick plaats waar we wat eten en napraten over deze ontmoeting.
Na de picknick zetten we koers terug naar het kamp. We komen allerlei beesten tegen en maken alleen foto's van een groepje giraffen
en een Afrikaanse dwergvalk in de top van een boom.
Het was een heerlijke dag zo. Eenmaal thuis duiken we onmiddellijk de slaapkamer in om koelte te zoeken. De thermometer geeft veertig graden aan. Behalve om te eten komen we de slaapkamer niet meer uit. Of toch nog even...
Onze "huiszadeljakhals" ligt aan het eind van de middag, net als wij, voor pampus. Een stokstaartje houdt de wacht.
