19 Februari: Cachi
Vandaag slapen we uit na een onrustige nacht. Er was een feest in het hotel en het regende pijpenstelen de halve nacht. Met een rieten dak is dat net alsof je in een tent zit. Door alle vertraging, o.a. met afrekenen in het hotel (de terminal deed het niet) gaan we pas na elven op pad. Vanwege de regen is het parool van vandaag, we zien wel hoe ver we komen.
Onderweg moet de auto diverse malen diep het water in, tot aan veertig centimeter. We glibberen wat af en besluiten dat Molinos ver genoeg is. Eenmaal daar aangekomen blijkt het een verlaten gat, dus toch maar verder rijden naar Cachi. Totaal honderdzestig kilometer waarvan maar vijentwintig verharde weg. Dat betekent uren in de auto.
We rijden al honderden kilometers op de RN40, ruta cuarenta, het equivalent van Route 66 in Noord Amerika. De weg loopt van zuid- naar noord Argentinië. In 2010 hebben we al eens stukken van deze weg gereden in Patagonië. Ook al is dit een Ruta Nacional, dat wil nog niet zeggen dat hij overal geasfalteerd is, integendeel. Hoe lang de weg is, daar zijn de meningen over verdeeld. Hou het maar op rond de vijfduizend kilometer. Cachi ligt op km 4499. Ter hoogte van km 4390 ligt dit pittoreske kerkje, Iglesia del Perpetuo Socorro (kerk van de eeuwigdurende bijstand).
Het landschap verandert constant. Het is ruig en buitenaards. We komen ook door een gebied waar opnames zijn gemaakt voor Star Wars. Voor de kenners: dit is de planeet Tatooine.
Het hotel El Cortijo dat we op het oog hebben, heeft plek genoeg. Keuze tussen een standaard- en een superior kamer. We gaan voor het laatste, ook al omdat ze hier tenminste eerlijk zijn. In Argentinië is er sinds 1 januari een wet van kracht waardoor buitenlanders geen BTW hoeven te betalen op logies. Daar wordt nogal eens de hand mee gelicht. We maken het regelmatig mee dat ze tegen ons staan te liegen en zeggen niets van de wet te weten of dat de wet alleen geldt voor Patagonië, jaja. Hier dus niet, er gaat gewoon eenentwintig procent van de kamerprijs af.
Het boutique hotel is luxueus en uiterst smaakvol ingericht. Niet alleen de kamers maar ook de vele gemeenschappelijke ruimtes.
Ook het avondeten hier kan ons zeker bekoren. De wijnen van grote hoogte eveneens. We gaan vroeg slapen.
20 Februari: Parque Nacional Los Cardones
We hebben twee nachten besproken in het hotel. Vandaag een beetje sightseeing in de vallei. Een kleine dertig kilometer op de weg naar Salta ligt het Parque Nacional de los Cardones. Onafzienbare velden vol met giga grote cactussen. Het lijkt af en toe net een oorlogsbegraafplaats.
Hoe groot ze wel niet zijn? In ieder geval een stuk groter dan Mar.
Na nog even een bakkie in Cachi te hebben gedaan gaan we richting hotel La Merced del Alto. Gewoon omdat we benieuwd zijn naar dit super de luxe oord waar je volgens de guide ook goed kunt eten. Inderdaad, de entree is al wow en het uitzicht vanaf het terras waar de lunch wordt geserveerd eveneens. Je kijkt over de Calchaquíes vallei uit en over Cachi.
De guide heeft het over prijzen van ruim tweehonderd euro per nacht. Dat blijkt niet te kloppen en door de BTW truc komt de kamerprijs op bijna de helft uit. Niet veel duurder dan El Cortijo en omdat het hier zo mooi is besluiten we morgennacht hier te gaan slapen.
Op weg terug naar ons hotel komen we een paar heerlijk suf kijkende lama's tegen.
Na terugkeer gaan we eind van de middag Cachi weer in om door het stadje te wandelen en mensen te kijken. Langs de kant van de weg wordt brood gebakken in een doorgezaagde oliedrum.
Ook hier weer een kerkje op het centrale plein, gebouwd in koloniale stijl.
Aan de zijkant van de kerk treffen we dit oude vrouwtje aan. Argentinië is een melting pot van allerlei nationaliteiten en rassen. Niet alleen Spanjaarden en Italianen, maar ook diverse indianenrassen bevolken het land. Waar zij een mix van is??? We houden het op Quechua of Diaguita.
De zon beschijnt met haar laatste stralen van de dag de bergkam in de verte.
