17 Februari: Cafayate
Gaan we in één ruk door naar Cafayate, wat 464 kilometer verderop is, of stoppen we ergens onderweg voor een onderkomen? Dat is de vraag van vandaag. Het wordt beiden. We stoppen in Quilmes, maar de parador waar de guide het over heeft bestaat niet meer. Die mooie lodge in Tolombon heeft maar een kamer voor een nacht en dan nog voor de hoofdprijs ook. Dan wordt het toch doorrijden naar Cafayate. De "y" wordt in Argentinië als een "sj" uitgesproken, als je slist dan kom je een heel eind hier.
Het wordt na enig zoeken Viejo Posada, een mooi oud huis vlak bij het centrale plein met een fraaie patio waar de kamers op uitkomen. We nemen de superior kamer.
Cafayate bruist van het leven. Het centrale plein zit bomvol terrasjes en artisania winkeltjes met de gebruikelijke geweven lappen. Op één van de terrasjes gaan we een hapje eten. We nemen de tijd, er is volop te zien op het plein en uit vele hoeken komen flarden van geluid van bandjes die buiten optreden.
18 Februari: Cafayate
Vanochtend gaan we naar het Museo de la Vid y el Vino. Er is hier een schitterende, moderne, tentoonstelling over de wijnbouw op grote hoogte. In Cafayate, wat op 1683 meter hoogte ligt, en de naastgelegen valles Calchaquíes zijn de hoogst gelegen wijngaarden ter wereld. De bekendste is die van Michel Torino. Onderstaand een foto van de oude Torino vaten, de baljurk van de eerst wijnkoningin (1941) en tonnen waarin beelden worden geprojecteerd.
Pal aan de overkant van het museum ligt dit bijzondere huis. Vast van een dierenliefhebber.
Geen stad zonder een in de koloniale tijd gebouwde kerk. Dit is de catedral de Nuestra Señora del Rosario en staat aan het plaza 20 febrero.
Op het plaza 20 febrero, het hart van de stad, staan veel bomen en bankjes. Overal zie je mensen die wat verkopen, zoals deze kwakzalver waar je je bloeddruk en suikergehalte kan laten bepalen. Tenminste, als hij klaar is met zijn iphone.
Voor de lunch gaan we naar Piatelli. Dit is een van de chicste wijnlandgoederen in de streek. Het restaurant ligt tegen een heuvel aan met, hoe kan het ook anders, uitzicht op de wijnstokken.
We nemen een menuutje met wijntjes erbij.
Na de drie uur durende lunch rollen we van tafel en gaan op huis aan. Siësta tijd!
