3 Maart: Nono
Vandaag hebben we alleen als specifiek doel, voor een tussenstop, Villa General Belgrano. Dit is een typisch on-Argentijns stadje. Ergens in de dertiger jaren van de vorige eeuw hebben twee Duitsers hier grond gekocht. Toen de kruiser Admiral Graf Spee aan het begin van WOII voor de Argentijnse kust tot zinken werd gebracht hebben de opvarenden zich hier gevestigd.
Een bijna volledig Duitse enclave en daar zijn ze trots op. Ze hoeven hier in oktober helemaal niet naar München. Hier vindt het op twee na grootste oktoberfest ter wereld plaats...
Het stadhuis zou zo in een Beiers dorp kunnen staan en ook de mannen op de voorgrond lijken eerder Duitsers dan Argentijnen.
Het stadje staat duidelijk in het teken van toerisme, bier en allerlei huisgemaakte eetwaren.
Hieronder de voornaamste reden van de tussenstop, Schwarzwälder kirschtorte. Geserveerd in giga punten.
Na de punt taart en een bak koffie gaan we weer op weg. We komen hoog in de bergen en daarbij rijden we zeker een half uur in de wolken om te eindigen in weer een andere vallei. Daar ligt Mina Clavero, waar we naar toe wilden. Het ziet er echter niet zo aanlokkelijk uit. Vandaar dat we door rijden naar Nono, daar vlakbij. We vinden onderdak in een Estancia uit 1790, genaamd... Estancia 1790. Schitterend oud gebouw met een lange brede galerij waar de kamers aan liggen.
De ligging is prachtig, zo met de bergen op de achtergrond. In de tuin staat dit roze geverfde Mariabeeld.
's Avonds eten we verse forel in het dorp. Het komt goed uit dat ze dat hier hebben, we snakken al een poosje naar vis in dit op vlees georiënteerde land.