22 September: Kgalagadi Transfrontier Park
Voor we weggaan nemen we nog even een paar foto's in het ochtendlicht. Hieronder onze kamer en terras.
Ons uitzicht, de wijnvelden met die leuke Jeep op de voorgrond waar de kinderen van de baas in scheuren. Ze kunnen net bij het gaspedaal, we schatten de oudste een jaar of acht. De kids liggen nog te slapen.
Van Kakamas is het rechtdoor naar Upington, negentig kilometer oostwaarts. Onderweg zien we veel telefoonpalen met gigantische vogelnesten er in. De bewoners heten "weavers" en ze zijn niet groter dan een musje. Hele families wonen in deze nesten die soms wel één kubieke meter groot zijn.
Vanaf Upington is het 190 kilometer noordwaarts op een rechte weg waar het er behoorlijk droog en dor uit ziet. Dan kom je bij Andriesvale, het laatste stukje bewoonde wereld, nou ja, als je dit gat van een paar honderd zielen nog bewoonde wereld kan noemen.
Daarna houdt de luxe van asfalt voorlopig op. De bandenspanning laten we terugbrengen tot 1.6 bar. Vanaf hier wordt het hobbelen, stuiteren en stof happen. Het is nu nog 50 kilometer naar het de ingang van het Kgalagadi Transfrontier Park. Daar ligt ook kamp "Twee Rivieren", onze eerste overnachtingplaats. We doen daar een uur over en onze Clio voelt zich niet echt prettig op deze "weg". Wij evenmin.
Eenmaal in het kamp aangekomen is het leed snel geleden. We hebben een fantastische "family cottage" met alles erop en eraan. We worden meteen begroet door de vaste bewoners, de grondeekhoorns.
In de namiddag gaan we door het park rijden. We gaan naar een drinkput zo'n vijfendertig kilometer richting kamp mata mata. Natuurlijk is de weg ook baggerslecht en is het erg stoffig hier. We zien wel een aantal wilde dieren zoals een blouwildebeest (Blauwe gnoe),
een rooihartebeest
en een Botswanatrap. Wij noemen dat een korhaan...
Tenslotte op de weg naar het kamp nog een "gewone" pofadder.
Moe maar voldaan gaan we terug naar het kamp. We moeten opschieten, het hek gaat om half zeven dicht. We drinken nog een "sundowner" en gaan voorlopig voor de laatste keer uit eten. Struisvogelbiefstuk, mjammie. Morgen weer vroeg op, de wekker wordt gezet op half zes. Hoe vroeger je op pad gaat des te meer kans je hebt om beesten te zien.
