8 Maart: Walvisbaai
Zo zit je te puffen van de hitte en loopt het zweet tappelings over je rug en zo nift je af van de kou. We hebben besloten om een Dolfin tour te doen vanuit Walvisbaai, tweeëndertig kilometer ten zuiden van onze lodge in Swakopmund. Om acht uur worden we opgehaald. Er hangt een klamme, kille mist uit zee over de baai. We hebben medelijden met de enthousiastelingen bij ons aan boord die in korte broek en op slippers de drieënhalf uur durende tour gaan maken.
Onze catamaran ligt afgemeerd voor... lees zelf maar.
We zijn er al snel achter dat dit een toeristische attractie is compleet met half tamme Kaapse pelsrobben. Die springen uit het water zo aan boord om een visje te bedelen. Sommigen mag je zelfs aaien...
En ook de (roze) pelikanen komen op het gefluit van Isah, de schipper, af. Dat ziet er wel wat spectaculairder uit dan de logge robben.
Na de zachte landing gaan de bekken wagenwijd open.
We varen door naar de punt van de acht kilometer lange lagune en het wordt steeds kouder. Een dekentje en een glas sherry bieden uitkomst. In de verte zien we een heel vreemd koepelachtig geval dat zo uit een Star Wars film lijkt te komen.
Aan het eind van de landtong komen we langs een aantal robben kolonies.
Het is een herrie van jewelste. Als je je ogen dicht doet denk je dat er een kudde geiten aan het mekkeren zijn. Het ziet er allemaal wel gezellig uit.
De laatste kolonie zit helemaal aan de punt van het schiereiland. De robben vermaken zich in en met de branding.
Altijd als wij op dolfijnentoer gaan dan zijn ze er net niet of hebben geen zin of wat dan ook. De kleine dolfijnen soort die er vrijwel altijd is (gisteren nog!) laat zich helemaal niet zien. Na een flink eind varen zien we, slechts de vin van, twee "bottlenose dolphins" oftwel langbektuimelaars. Hier blijft het helaas bij.
Maak kennis met het strontplatform. Hier wordt, naar een idee van een Duitser, al sinds de vijftiger jaren guano (vogelpoep) verzameld en verkocht. De producenten: aalscholvers en pelikanen. De guano wordt voornamelijk aan de Belgen verkocht die het gebruiken voor kunstmest, medicijnen en, jawel, explosieven! Opbrengst van het platform: tussen de 250 en 280 ton poep per jaar!
Tegen het eind van de tocht trekt de mist op en breekt de zon door. De vonkelwijn wordt open getrokken, de oesters en andere hapjes erbij klaargemaakt. Plots hebben we een lifter.
Op de kade is het ook al net Volendam. Verschillende lieden proberen ons binnen te lokken in hun sieradenkraampjes. Voor sommige kramen zitten Himba vrouwen. Himba's komen uit het noordwesten van Namibië en zijn nog een "authentiek" volk. Kenmerkend voor Himba vrouwen is dat ze zich nooit wassen, altijd met ontbloot bovenlijf lopen en het gehele lichaam insmeren met een soort rood okervet. Sinds kort zijn ze ook uitgerust met mobieltjes...
Tegen een uur of half twee zijn we weer terug in de lodge. Ook hier zijn de meeste wolken vertrokken. We doen een biertje in het dorp en vanavond gaan we, voorlopig voor het laatst, verse vis eten aan het strand. We hebben een reservering bij The Lighthouse restaurant.
