3 November: Tofo
Om half zeven gaat de wekker. In de douche aangeland blijkt dat er geen druppel water uit de kraan komt. De stroom is ook uitgeschakeld. Dat wordt dus ongeschoren en zonder kopje thee naar de duikschool. De wind is behoorlijk toegenomen en als de motor van de Zodiac, die hapert, gerepareerd is gaan we met zijn allen de hoge golven in. De boot komt af en toe helemaal los en klapt dan hard weer het water in. Gelukkig is het maar een kwartier varen naar Giant's castle, de duikplek van vandaag. Ook daar is op bijna dertig meter diepte een wasstraat voor manta's.
De duik zelf valt een beetje tegen. Slecht zicht vanwege het opdwarrelende zand en een behoorlijke stroming. Er is nog een andere groep aan het duiken. Dat maakt het allemaal wat ingewikkelder om degene die de duik leidt te volgen. Door het "vechten" met de stroming raakt de persluchtfles snel leeg en binnen een half uur is het uit met de pret. Wel mooie vissen en een knoert van een morene gezien.
's Middags gaan we naar het internetcafé. Dat blijkt op woensdag dicht te zijn. We rijden door naar Barra en komen bij de Flamingo Bay Water Lodge uit. De gasten betalen hier USD400 per nacht voor twee personen halfpension. Te chic voor ons, maar ze hebben iets wat op internet lijkt en een biertje gaat er altijd wel in. Dat biertje nuttigen we aan de rand van het zwembad.
De lodge ligt in een mangrovebos aan de noordkant van het schiereiland. De chalets zien er schitterend uit maar zinken in het niet bij het optrekje van de (blanke) eigenaar.
4 November: Chidenguele
We verlaten Tofo op ons dooie gemak. Eerst rijden we de twaalf kilometer naar de Barra Lodge om weer aan te schuiven aan het heerlijke ontbijtbuffet wat ze daar hebben. Dan rijden we op de terugweg langs de bank, vijf kilometer buiten Tofo, om geld te wisselen. We tanken bij het pompstation ernaast.
Daarna gaan we pakken, inladen en afscheid nemen van alle mensen die we hier ontmoet hebben. Tegen half elf rijden we weg. De bestemming is Chidenguele. Dat ligt eveneens aan de kust. Het is nog veel te heet in Mozambique en we zullen toch een keer het binnenland in moeten. We stellen dat zo lang mogelijk uit.
Het leven speelt zich hier af langs de weg zoals al eerder gememoreerd. Er zijn vele duizenden stalletjes te vinden. Wat wij een beetje vreemd vinden is dat ze gegroepeerd lijken te zijn. Kilometers lang rijdt je langs kokosnoten, dan weer cashewnoten en vervolgens de befaamde Portugees/Mozambicaanse pepersaus piri-piri. De verkoper daarvan is even een plas doen.
Over een lengte van zeker vijfentwintig kilometer rijden we langs het ene na het andere palmolie/biodiesel "tankstation".
Bij Inharime kronkelt de weg zich langs een binnenzee.
Het is hier echt Afrika met die kenmerkende rode aarde. We wisselen van plek, Mar is weer aan de beurt om een stukje te sturen.
Om een uur of twee zijn we in Chidenguele. Volgens de Lonely Planet ligt de Paraiso do Chidenguele lodge op vijf kilometer van de EN1 "down an easy access road". Wij hebben toch andere ideeën over zo'n soort weg. Zeker niet de zandbak waar we nietsvermoedend inrijden.
De lodge ligt op een duin en de meeste chalets hebben een vrij uitzicht op zwembad en oceaan.
De kamers zijn zeer ruim en zien er niet verkeerd uit. Deze streek is niet zo internationaal georiënteerd als Tofo. Er komen hier voornamelijk Zuid Afrikanen, maar die zijn er nu even niet.
Dit noemen ze hier "nestled in the coastal forest".
We laten onze vermoeide warme lijven nog even in het zwembad glijden voor het te koud wordt. Na vier uur 's middags zakt de zon weg en trekt de wind aan. Dan koelt het zeer snel af.
Vanaf ons terras bij het chalet genieten we van iets wat dicht bij een zonsondergang komt. Dat maken we niet vaak mee, de kust ligt op het oosten. We vermaken ons prima hier!
