8 Oktober: Morondava
Vandaag gaan we op weg naar Belo sur Mer. Dat betekent helaas dat we toch echt eerst de hele helse weg terug naar Morondava moeten. Vanaf daar kunnen we door.
Om zes uur in de ochtend zitten we al aan het ontbijt en even later staan we aan de rivier de
Manambolo te wachten op een "Bac".
Iedereen helpt hier mee met de afwas.
Eenmaal aan de overkant begint de drieënhalf uur durende marteling naar Belo sur Tsiribihina weer. Ook hier zijn wegwerkzaamheden.
Als we in Belo sur Tsiribihina aankomen voelt het bijna als thuiskomen. We genieten we van een vroege lunch bij Karibo. Dan rijden we naar de rivier toe en is het weer wachten op de volgende "Bac".
Deze plek heeft het niet voor ons. Stonden we hier op dit punt een paar dagen terug met panne, nu kan het veer niet varen vanwege de lage waterstand. En zo brengen we hier weer drieënhalf uur door.
Angelo staat op de stuurhut van de grote Bac, die helemaal niet kan varen vanwege zijn diepgang, op de uitkijk naar de kleine Bac, die nog wel kan varen. Naast hen staat de meneer van de accu die ons een paar dagen terug heeft geholpen. Hij glimlacht breed als hij ons ziet en roept lachend "kijk, dat zijn die lui waarvan de auto niet wilde starten, de remmen en de koppeling kapot was".
Uiteindelijk komen we aan de overkant. Nu is het nog maar tweeënhalf uur rijden tot aan Morondava.
Het loopt al tegen de avond als we in Morondava aankomen. Biertje drinken, douchen, uit eten en de mail checken. Morgen kunnen we uitslapen!
We besluiten om Angelo te houden. Hij is dan weliswaar geen fan van "het nieuwe rijden" en scheurt af en toe als een bezetene over de zandpaden, maar hij weet overal haarfijn de weg, spreekt goed Frans en het is wel prettig om eens rondgereden te worden.
9 Oktober: Belo sur Mer
Op de ritten in het noorden was er niet al te veel spectaculairs te zien. De rit naar Belo sur Mer echter is een erg mooie rit en er is onderweg veel te zien. Dan vergeet je de drie uur en tachtig kilometer snel.
Hieronder een Sakalava graftombe.
Een oase met mooie paarse bloemen waar de was ligt te drogen in het zonnetje.
Een Baobab triootje.
Dit noemen ze hier "spiny bush". Niet moeilijk te zien waarom...
Op driekwart rijden we opeens over een gigantische zoutvlakte. Deze vlakte ontstaat doordat de zee in het cycloonseizoen hierover heen spoelt.
Zie dit maar als een soort wadlopen met de auto. Naast het spoor zijn er plekken met drijfzand, oppassen geblazen dus. Geen nood, Angelo kent de weg op zijn duimpje.
Tegen de middag komen we aan in Belo sur Mer. Het is er heet en stoffig. Er er blijkt geen logies te vinden te zijn. Alles zit vol.
De dag ervoor hadden we een reservering kunnen maken op een camping voor een nacht, maar het idee trok ons niet erg aan. Bij de plaatselijke Ecolodge doet Peet een beroep op de vindingrijkheid van de eigenaar om ons uit de penarie te helpen.
En wat blijkt? We hebben geluk en niet zo'n beetje ook. We worden naar een plek gestuurd waar een drietal bungalows in aanbouw zijn. De eigenaren ervan willen net de stad inrijden. Op de vraag of ze ons kunnen helpen is het antwoord eerst "nee", dan "we gaan pas in april open", maar uiteindelijk zeggen ze "ja, we maken het wel in orde voor jullie".
Rodolphe en Valérie blijken echt schatten te zijn en de bungalow fantastisch. OK, er hangt nog geen spiegel, een douchewandje ontbreekt, heet water ook, maar we zijn helemaal blij. We gaan direct met hen uit eten in het dorp. Jammer genoeg raakt Peet na het eten zijn slippers op het parkeerterrein kwijt en vindt die niet meer terug, maar dat is het enige smetje.
Na te zijn geïnstalleerd gaan we het dorp verkennen. Belo is bekend om zijn scheepsbouw. Alles gaat hier nog met de hand. De Vezo hebben het vak geleerd van Bretonse bouwers en die kennis gecombineerd met eeuwenoude tradities. En dan krijg je mooie schuiten.
Pal aan het strand is er een kerkje in aanbouw. Ook geïnspireerd door de Fransen.
In een van de talloze kokospalmen vergaderen deze schildraven.
Tegen een uur of zes komt Marie-Odette voor de massage. Dat kost je tienduizend
ariary voor drie kwartier. Dat lijkt veel, maar komt neer op iets meer dan
drieënhalve euro.
Mar wil nu nog niet, maar Peet laat zijn vermoeide Tsingybenen lekker masseren.
Rodolphe en Valérie maken een perfect maal klaar voor hun onverwachte gasten.
Het wordt erg laat en het is erg gezellig. Gelukkig is het niet al te ver lopen
naar de bungalow.
