10 Januari: Parque Nacional de Chiloé
We vertrekken vroeg uit Quellón na een ontbijt met veel taartjes. Het is zo'n honderd kilometer rijden naar Cucao. We zijn op weg naar Parque Nacional de Chiloé, wat direct grenst aan Cucao.
Ook vandaag kieken we weer de mooiste kerkjes die ons pad kruisen.
Het park is voor het grootste gedeelte afgesloten voor publiek. We kunnen twee korte wandelingen maken, één naar de oceaan en één naar Tepual. We beginnen met de wandeling naar de oceaan. Mooie, ruige natuur onderweg.
Na de "sendero" naar de oceaan gaan we de Tepual wandeling doen. Deze wandeling gaat door een zeer speciaal soort moerasachtige vegetatie. Het ziet er uit als een soort trollenbos met allerlei mosachtige sluipgangetjes. Dit is nu waar ze het over hebben als er wordt gesproken over de mythische sfeer van Chiloé. Je zou op dit eiland moeiteloos een aflevering van Lord of the Rings kunnen opnemen.
We hopen een pudu te zien. Een poedoe is het kleinste hertje ter wereld. Het heeft een zo'n elfachtige uitstraling. Ze zijn schuw, we komen ze niet tegen onderweg. Dus moeten we het doen met een foto uit het museumpje en een iets duidelijkere van internet.
Aan het eind van de weg naar Cucao ligt een grappig en zeer smal houten bruggetje in de vorm van een boot.
Op internet vinden we een foto uit 2005 vanaf de wal bij een voor hier uitzonderlijk blauwe lucht. Zo is de bootvorm beter te zien. De brug stond toen aanmerkelijk beter in de lak.
Op weg terug naar Castro rijden we toch ook nog even langs Chonchi. De dag ervoor waren we hier al, maar toen hoosde het. Nu is het net aan droog genoeg om een plaatje van de Iglesia de Nuestra Señora del Rosario te maken. En ja, dit is ook één van de zestien.
Mazzel dat we terug zijn gegaan naar Chonchi. Vlak bij de afslag naar het stadje is een rodeo stadion waar ze twee maal per jaar een wedstrijd houden. Laat dat nu net vandaag zijn.
De deelnemers, vrijwel allemaal afkomstig van het eiland, dragen twee aan twee kleurige poncho's. Als team moeten ze een jong stiertje door de arena jagen. Maar eerst poseren ze ietwat onwennig voor ons, Daarna poseren ze teamsgewijs te paard in strak gelid.
Dan barst het geweld los...
Voor de echte rodeo liefhebbers onder ons volgt hier een korte filmimpressie...
De rodeo was erg leuk, maar het is de hoogste tijd om weer op huis aan te gaan. Vanaf het terrein is het nog maar een dik half uur rijden naar onze cabaña in Llau-Llao.
Morgen gaan we naar een klein eiland voor de kust van Chiloé, Isla Quinchao.
