16 Februari: Calhau

Het ontbijt bij Nova Cidade is niet best. Omdat er verder in de omgeving niets te doen valt blijven we in het hotel hangen tot half twaalf. Dan lopen we naar de terminal van de ferry.

Het is beduidend minder druk dan op de heenweg en de boot vertrekt dan ook voor schema. Kwart voor twee meren we aan in Mindelo op het eiland São Vicente. São Vicente is beduidend kleiner dan Santo Antão en het eiland is dor, droog en kaal. Het kan zo in een Star Wars film als decor dienen. We stappen in een taxi naar Calhau, een kustplaatsje aan de andere kant van het eiland. In minder dan een half uur staan we voor ons onderkomen voor de komende twee nachten, Residencial Goa.

We worden verwelkomd door de Franse eigenaresse die neurotisch in een rap tempo begint te ratelen tegen ons. We zeggen een aantal keren dat we moe zijn en eigenlijk alleen maar naar de kamer willen, maar luisteren is niet haar ding. Ze spreekt, zoals vrijwel alle Fransen, geen woord buiten haar eigen taal. Wij van onze kant hebben geen puf meer om echt moeite te doen om Frans te spreken. Geen fijne binnenkomer, helaas.

De prijs van de kamer is bijna honderd euro per nacht en daar hadden we wel wat beters voor verwacht. De lodge ligt erg mooi pal aan de oceaan wat ook wil zeggen dat alles roest en bladdert hier.

 

Het uitzicht vanaf het balkon mag er zijn. Echter, op het balkon staan is er niet bij, je waait uit je verschoning.

 

Het uitzicht aan de achterkant is iets minder glorieus.

 

Er is hier werkelijk niets te beleven en er waait een keiharde wind, zodanig dat, voordat je honderd meter gelopen hebt, je gezandstraald bent. De andere gasten zijn allemaal Frans, we voelen ons hier niet echt op onze plaats. We besluiten te gaan kijken of we de tweede nacht kunnen afzeggen. Dat blijkt gelukkig geen probleem te zijn.

De eigenaar, Stan, spreekt wel Engels en is een aardige, behulpzame man. Beetje hippieachtig type, dat wel. Ze wonen al zestien jaar hier op deze plek in weer en wind. Elke zomer moeten ze onderhoud plegen, ze strijden een verloren strijd.

Af en toe kookt de eigenaresse, maar vanavond niet. Stan brengt een ieder die dat wil op het gewenste tijdstip, met zijn bijna uit elkaar vallende auto, naar het enige restaurant dat het dorp rijk is, restaurant Hamburg. Een heerlijke kitschtent met vooral veel verse vis. Het interieur schreeuwt je tegemoet.

 

De meeste gasten komen hier met de 4x4 en die heb je hier wel nodig. Lopen is geen lolletje in deze negorij.

 

We regelen een onderkomen voor morgen aan de andere kant van het eiland in São Pedro, vlakbij Mindelo. Calhau gaan we snel vergeten.

Klik hier voor het vervolg, São Pedro

 

 

 

 

over ons & contact  cookies & privacy  bijgewerkt 14-09-2024