10 Februari: Tulbagh
We zakken steeds verder af naar het zuiden. Vandaag gaan we naar Tulbagh. Daar zijn we in 2018 ook geweest en hebben daar goede herinneringen aan.
Dit keer hebben we het Lemberg wine estate uitgekozen als accommodatie. Dat ligt een paar kilometer buiten Tulbagh. Omdat we vroeg zijn gaan we eerst Tulbagh nog even in. Tot onze schrik is het er een drukte van belang. De galerie waar we destijds helemaal weg van waren is op de fles gegaan. Nu is er een restaurant in gevestigd, Daphne's. De koffie is er in ieder geval prima. Na de koffie gaan we nog even naar de Spar om een pie te halen, wat zo'n beetje onze standaard lunch is. Dan gaan we naar Lemberg toe.
We hebben een prima, maar simpele kamer voor maar €45 inclusief een fles Lemberg wijn naar keuze. Vanuit de kamer kijken we op de "dam", een klein waterbekken omzoomd door riet met bergen op de achtergrond.
De cactussen die hier zijn staan in bloei en dragen grote vruchten.
Een blik op ons onderkomen vanaf de overkant van de dam. Een van de vier kamers is van ons.
Dan gebeurd waar we al heel lang op wachten. Er komt iemand namens Woodford om de auto om te ruilen. Het blijkt een aardige heer te zijn die niet zoals wij dachten uit Windhoek komt, maar uit Kaapstad. Dat betekent ook dat hij onze nieuwe auto daar heeft opgehaald en we niet de gerepareerde terugkrijgen.
Deze Chery is een tintje lichter dan degene die we in Windhoek hebben achtergelaten. Er staat nog geen vierduizend kilometer op de teller en hij glimt je tegemoet.
s Avonds gaan we op zoek naar een goed restaurant. Het eerste, Manley, blijkt Chinees nieuwjaar te vieren en heeft een Chinees driegangen menu wat ons niet echt trekt. Zouden we vanwege Chinees nieuwjaar vandaag onze nieuwe Chinees hebben gekregen?
In het tweede restaurant wat we proberen, Rijks, is behalve de bediening, helemaal niemand aanwezig. Ze schenken hier alleen Rijks wijnen en dat komt neer op een pinotage of een chenin blanc. Dat vinden we niet passen bij de vis die we voor ogen hebben en gaan weer verder op zoek.
Daphne's is het derde restaurant en daar gaan we eten. Heerlijke kip teriyaki en een prima sauvignon blanc van Saronsberg.
11 Februari: de Kelders/Gansbaai
We hebben onze zinnen gezet op Stanford. Zijn we nog nooit geweest en lijkt ons wel wat. Maar eerst op naar Paarl. De kok van African Vineyard komt daar vandaan en heeft ons gezegd dat we toch echt een keer naar het Afrikaans Taalmonument moet gaan. Het is niet ver om en tegen tien uur zijn we daar.
Het monument ligt op de Paarlberg en blijkt imposant te zijn. Peet valt erbij in het niet.
Ook vanaf hier weer een fraai uitzicht over de vallei van Paarl, Stellenbosch en Franschhoek.
Heel in de verte, rechts op de foto, is zelfs de Tafelberg in Kaapstad te zien.
Na het monument rijden we over de Franschhoekpas naar Stanford. Vanwege het weekend is er niet al te veel keuze in accommodatie en vanwege de hitte willen we zeker airconditioning hebben. Dat beloofd nog wat. Er is een glamping op een wine estate en dat lijkt ons wel wat. Eenmaal daar aangekomen valt het allemaal wat tegen. De tenten zijn minder glamperig dan we dachten en ze liggen wel heel erg afgelegen.
We rijden door naar de Kelders, een voorstadje van Gansbaai. Er zijn daar volgens booking.com twee vijfsterren lodges die betaalbaar zijn. De eerste blijkt ook een tegenvaller, een piepkleine kamer en erg ongezellig. De tweede ziet er iets beter uit en moe als we zijn, nemen we de aangeboden kamer.
Klokslag vier uur valt de stroom, en dus ook de airco, uit. De receptionist zegt dat hij vergeten is om ons te vertellen dat elke dag tussen vier en acht de stroom eraf gaat, loadshedding noemen ze dat hier. We geloven hem niet echt. De meeste hotels hebben een eigen backup generator voor dit ongemak, maar deze lodge niet. Hoezo vijf sterren?
Onze kamer zit pal op de zon en we gaan al zwetend de kamer uit naar buiten. Niet ver van deze lodge is een viersterren B&B, Benguela. Aanvankelijk willen we daar gaan eten, maar de eigenaar kookt niet vanavond. Jonathan, de eigenaar, valt op mannen en houdt van tierelantijnen. Dat wordt al snel duidelijk als je de extravagante en gezellige inrichting ziet.
We kijken even bij het kameraanbod en ja, dit is veeeeel beter. Deze lodge heeft gelukkig WEL een backup generator. We rijden terug, pakken onze koffers en strijken neer in de suite met uitzicht op de zee en het zwembad van Benguela. Dit dus.
We zijn blij dat we toch hebben doorgezet en gaan hier zeker twee of drie nachten bivakkeren.
