15 November: terug naar Kewarra beach
Onderweg terug van Daintree naar Kewarra beach rijden we weer langs de borden die waarschuwen voor overstekende Cassowaries. Kasuarissen, zo heten ze in het Nederlands, zijn reusachtige vogels zo ongeveer ter grootte van een mens. We geloven het wel tot we er inderdaad in de verte eentje zien oversteken. Behoedzaam karren we er op af, maar tegen de tijd dat we er zijn is ie al in de bosjes verdwenen.
Daarom maar een van internet geleend plaatje.
In de middag zijn we weer terug op het honk, bij Leigh en Yosi in Kewarra Beach. De rest van de middag wordt besteed aan de website en communiceren met het thuisfront.
's Avonds eten we bij de Italiaan in Trinity Beach, een dorp verderop, genaamd L'Unico Trattoria .
16 November: Great Barrier Reef
Om vijf (!!!) uur in de ochtend staan we op voor onze tweedaagse trip naar het Great Barrier Reef.
We gaan om half acht aan boord van de Reefkist, een snelle boot die ons in twee en een half uur naar de Outer Reef moet brengen. Het blijkt een smerige praam te zijn. De oceaan is niet al te ruw, maar al snel staat bij Mar het braken nader dan het lachen. En dan duurt tweeënhalf uur lang....
We voelen ons als een kat in een vreemd pakhuis. Dit is meer een backpakker gebeuren en de puistige pubers die de boel begeleiden schreeuwen wat af. Briefing over veiligheid aan boord duurt zomaar een kwartier en ze leggen het aan je uit alsof je uit een ei komt. En tekenen, overal voor tekenen... Als je op de boot stapt, handtekening op de lijst, idem als je van boord gaat. Nog net niet als je naar het toilet gaat.
Na de tocht stappen we over op de Kangaroo Explorer, zeg maar de hotelboot die permanent op het rif ligt. Op het plaatje op de site lijkt het heel wat, maar deze bak is "run down" en niet zo'n beetje ook. Hier weer ruim een half uur briefing en daarna komt een onaangename verrassing. Onze hut blijkt dubbel geboekt te zijn en we krijgen een bezemhok ergens helemaal onderin de boot toegewezen. Dat is de bekende druppel. Tel daarbij op dat de boot uitpuilt van de mensen, de duikspullen er niet kosjer uitzien en de eetzaal ons bijna gillend doet wegrennen. . Overigens, de prijs van deze tweedaagse trip voor één duiker en één snorkeler is een dikke 600 euro!
We geven aan dat we dit niet pikken, in dit stinkhok gaan we niet slapen. Breng ons maar weer terug. Na enig heen en weer gepraat kunnen met de middagboot weer terug en krijgen op tachtig euro na ons geld terug. Jammer van die centen, maar niets aan te doen.
Eind van de middag staan we weer op de vaste wal in de haven van Cairns. Mar
is er niet rouwig om en kan weer enigszins
opgelucht ademhalen na een hele dag kotsmisselijk te zijn geweest.
Omdat we toch praktisch langs het vliegveld rijden, gaan we terug naar de
verhuurmaatschappij met de Hyundai. Dat ding maakt een raar lawaai alsof je elk ogenblik een achterwiel
kan verliezen. Vrouwe Fortuna lacht ons dan toch weer even toe. Er is geen
enkele auto beschikbaar in onze klasse en we krijgen een major upgrade. De rest
van onze tijd in Oz rijden we rond in een Skoda Superb met leren bekleding,
navigatie, cruise control en nog 9000 andere features...
Ter vergelijking, dit is een Hyundai I30 zoals wij er eentje hebben ingeleverd.
Leigh en Yosi kijken verbluft op als we ineens weer voor de deur staan. We zijn van harte welkom en besluiten na rijp beraad om hier morgen ook nog te blijven en er een rust/wasdag van te maken.
