De duik zelf valt een beetje tegen. Slecht zicht vanwege het opdwarrelende zand en een behoorlijke stroming. Ook is er nog een andere groep aan het duiken, wat het allemaal ingewikkelder maakt om degene die de duik leidt te volgen. Mijn lucht raakt snel op en binnen een half uur ben ik weer boven. Wel mooie vissen en een knoert van een Morene gezien.
's middags gaan we naar het internetcafé, maar die blijkt op woensdag dicht te zijn. We rijden daarom door naar Barra en komen uiteindelijk bij de Flamingo Bay Water Lodge aan. De gasten betalen hier $400 per nacht voor 2 personen halfpension. Te chic voor ons, maar ze hebben iets wat op internet lijkt en een biertje gaat er altijd wel in. Dat biertje nuttigen we aan de rand van de pool.
De lodge ligt in een mangrovebos aan de noordkant van het schiereiland. De chalets zien er schitterend uit maar zinken in het niet bij het optrekje van de (blanke) eigenaar.
4 November: Chidenguele
We verlaten eindelijk Tofo. Maar wel op ons dooie gemak. Eerst rijden we de 12
kilometer naar de Barra Lodge om weer aan te schuiven aan het heerlijke
ontbijtbuffet wat ze daar hebben. Dan rijden we op de terugweg langs de bank, 5
kilometer buiten Tofo om geld te wisselen en te tanken bij het pompstation
ernaast.
Daarna gaan we pakken, inladen en afscheid nemen van alle mensen die we ontmoet
hebben hier. Zo tegen half elf rijden we weg. De bestemming is Chidenguele, 230
kilometer zuidwaarts, eveneens aan de kust. Het is nog veel te heet in
Mozambique en we zullen toch een keer het binnenland inmoeten, maar we stellen
het zo lang mogelijk uit.
Het leven speelt zich hier af langs de weg zoals al eerder gememoreerd. Er zijn
vele duizenden stalletjes te vinden. Wat wij een beetje vreemd vinden is dat ze
gegroepeerd lijken te zijn. Kilometers lang rijdt je langs kokosnootverkopers,
dan weer cashewnoten en de befaamde Portugees/Mozambicaanse pepersaus Piri-Piri.
De verkoper is even een plas doen.
Over een lengte van zeker 25 kilometer de palmolie/biodiesel..... Airmiles krijg
je er niet bij.
Bij Inharime kronkelt de weg zich langs een binnenzee.
Het is hier echt Afrika met die kenmerkende rode aarde. Mar is weer aan de beurt
om een stukje te sturen.
Zo tegen een uur of twee zijn we in Chidenguele. De Paraiso de Chidenguele lodge
licht op 5 kilometer "down an easy access road" volgens de LP. Wij hebben toch
andere ideeën bij de zandbak waar we nietsvermoedend inrijden. De lodge ligt op
een duin en de meeste chalets hebben een vrij uitzicht op zwembad en oceaan.
De kamers zijn zeer ruim en zien er niet verkeerd uit. Deze streek is niet zo
internationaal georiënteerd als Tofo, er komen hier voornamelijk Zuid Afrikanen,
maar die zijn er nu even niet.
Dit noemen ze hier "nestled in the coastal forest.
We laten onze vermoeide warme lijven nog even in het zwembad glijden voor het te
koud wordt. Na 4 uur 's middags koelt het namelijk zeer snel af als de zon zakt
en de wind aantrekt.
Vanaf ons terras bij het chalet genieten we van iets wat dicht bij een
zonsondergang komt. Dat maken we niet vaak mee, de kust ligt op het oosten. We
vermaken ons prima hier!
