Vandaag komen we bij van het dagje Bazaruto. Veel doen we dus niet, er is een zwembad in de tuin waar we af en toe inrollen en tussendoor lezen we wat. Tenminste dat is het voornemen, maar een horde blanke kinderen van expats verstoord de rust met hun geschreeuw. We zijn blij als ze na 2 uur verdwijnen. Dan komt er nog een stel locals met kinderen en als die eindelijk weg zijn daalt er een serene rust over onze tuin.
In de middag maken we nog een wandeling over het schitterende strand hier en omdat het ons prima beviel dineren we nogmaals bij Casa Rex.
31 Oktober: Praia de Tofo
In ruim 4 uur rijden we de 320 kilometer van Vilankulos terug naar Tofo, zonder oponthoud door
overijverige politieagenten. We worden hartelijk begroet door de receptie, de
mensen van de duikschool en van het restaurant. Onze bungalow wordt nog even
snel schoongemaakt, we zijn weer thuis! Hier voelt het als een vakantie zonder
zorgen.
Peet wil dolgraag een poging wagen om Mantaroggen te zien. En morgenochtend
staat een duik gepland naar Manta Reef. Het rif is een soort wasstraat voor deze
beesten waar ze door kleine visjes schoon worden gelikt. Probleempje is dat het
rif op 24 meter diepte ligt en mijn brevet tot 18 meter gaat. Geen nood, je kunt
een "Adventure deep dive" doen. Dat betekent 30 pagina's uit de PADI bijbel
bestuderen, wat vragen maken en een reactietest uitvoeren, zowel aan de
oppervlakte als op diepte. Dat heb ik er wel voor over.
's Avonds eten we wat we hier vrijwel altijd eten: een seafood platter (gamba's,
Calamares, groot stuk kingfish, patat en rijst).
1 November: Praia de Tofo
Vroeg op voor de duik. Het is 45 minuten varen naar het rif en er staat een
behoorlijke golfslag. De schipper scheert rakelings langs een knoert van een
walvishaai. Dit is een haaiensoort die op planton leeft en tot 18 meter lang kan
worden. In de verte zien we ook nog bultrugwalvissen zwemmen.
Eenmaal op de bodem gaat de test prima en mag ik verder funduiken. Zeer goed zicht, duizenden vissen, kreeften, morenen, teveel om op te
noemen, maar de Manta's laten zich niet zien. Tja, dat is de natuur....die laat
zich niet sturen, helaas.
Deze duik was erg vermoeiend en we ondernemen nauwelijks meer iets dan de
gebruikelijke activiteiten: zonnen, lezen en naar het internetcafé. Ook een
vaste bezigheid is over de rand
van het terras uitkijken naar bultrugwalvissen die hier vlak langs de kust
voorbij zwemmen en mensen kijken. Vandaag spelende kinderen...
2 November: Praia de Tofo
Na vele goede verhalen te hebben gehoord gaan we ook eens ontbijten in de
Barralodge, die, het klinkt misschien gek, in Barra ligt. Barra is een strand
een kilomter of 10 noordwaarts. Er is een binnenweggetje, maar dat blijkt al
snel weer een zandbak te zijn. Geen zin om voor dit stukje de lucht uit de
banden te laten lopen, dus kost het veel moeite de Terios in het rechte spoor te
houden en moeten we af en toe een schietgebedje doen om te voorkomen dat we vast
komen te zitten. En weer vergeten foto's van onze benauwde gezichten tijdens
deze tocht te maken....
Eenmaal in de Barralodge is het ontbijtbuffet eentje waar we al een poosje van
dromen. Noem maar op, het is er. We eten ons klem en lopen daarna over de
compound van deze peperdure bedoening. Ontbijten ok, maar een verblijf hier
ambiëren we niet, daarvoor lijkt het ons teveel op een afgeschermde gevangenis
en bovendien kunnen we dit echt niet betalen. We kijken nog even naar het
weerbericht wat hier hangt en alles klopt met onze waarnemingen, het wordt weer
heerlijk warm weer vandaag.
In de middag gaan we boodschappen doen in het dorp. We worden echt overal
benaderd door jochies die je van alles willen verkopen. Nee, we hebben niks
nodig, maar blijven wel bewonderend staan kijken naar de vele houten beelden.
Zo ziet Tofo dorp er uit als je via de enige bestrate weg binnenrijdt.
Er is een levendige handel in groenten, fruit en vis.
Deze rondborstige dame wil eigenlijk niet op de foto en probeert zich te
verschuilen achter een paaltje. dat lukt niet helemaal....
En zo glijden de dagen hier langzaam weg. We maken plannen voor de komende dagen
en hoe en wanneer we hier weg gaan komen. Besloten wordt nog een dag te blijven
en donderdag naar Chidenguele te rijden, zo'n 250 kilometer zuidwaarts langs de
kust. Daarna willen we dwars door de bush naar het Limpopopark, de Mozambikaanse
tegenhanger van het Krugerpark. Vanuit het Limpopopark kunnen we dan doorsteken
via het Kruger naar Zuid Afrika.
Morgen staat er weer een diepe duik op het program naar Giant's castle. Ook daar
is op bijna 30 meter diepte een wasstraat voor Manta's. Wie weet zien we ze nu
wel.
