Eerst maar eens de ruim 30 kilometer naar Tilaran overbruggen. Dat is weer een en al stenen en blubber en ook nog eens door de zeikregen. We doen een dikke vijf kwartier over dit stuk. Vlak voor Tilaran komt het asfalt als een zegen.
Na Tilaran rijden we langs het enorme meer van Arenal. Maar om nu te zeggen dat het een fraai zicht is, nee. Dat komt niet door het meer, maar door de motregen en de laaghangende bewolking.
Eenmaal in de buurt van La Fortuna gaat het steeds harder regenen en van de vulkaan is helemaal niets te zien. Dan maar geen La Fortuna en we besluiten ter plekke om nog een paar uur door te karren naar Heliconia Island, vlak onder Puerto Viejo de Sarapiqui.
Gelukkig is er een kamer vrij in deze lodge die een jaar of zes geleden is gebouwd door een Hollands stel.
Heliconia Island zelf is een 2 hectare groot eiland waar het barst van de vogels en de tropische planten. Wel eens roze banaantjes gezien?
We wandelen nog wat door de tuin en gaan tegen zessen naar de stad om bij de Italiaan te eten. Een zesje helaas.
22 Januari: Valle de Orosi
Bij het ontbijt is het vogels kijken geblazen. De een na de ander strijkt neer op het fruit dat de eigenaren van de lodge neerleggen. Zoals deze, vraag niet hoe die heet.
Ze hebben ook een soort huiseekhoorn daar. En ook die is verzot op fruit, pikt af en toe wat en haast zich dan de boom in.
Carolien, de eigenaresse staat met een verrekijker een luiaard te bewonderen. Maar wat blijkt, bijna recht boven ons hoofd hangt er een andere in de boom te pitten.
Het is misschien wat lastig te zien, maar boven op haar buik ligt een klein
luiaardje. Bewegen doen ze nauwelijks, maar da's niet gek voor luiaarden.....
Opeens heeft ze door dat er publiek onderaan de boom staat.
Na het ontbijt gaan we op ons dooie gemak de spullen pakken en uiteindelijk
zitten we om half tien in de auto. We wilden tanken in Turialba, maar de weg er
naar toe loopt steil omhoog en dan lust de RAV4 wel een slokje benzine. Zoveel
dat de meter angstaanjagend zakt richting Empty. We besluiten de gok niet te
wagen en vragen aan voorbijgangers of er ergens benzine te krijgen is. Jawel,
bij een soort van garage langs de weg kunnen ze ons helpen. Dat
gaat zo:
Een uurtje later rijden we de vallei van Orosi binnen en vinden een kamer bij
een Duitse lodge waar alles sauber en verantwoord ecologisch is. De lodge heet,
je raadt het al, Orosi
lodge.
Orosi is een leuk dorp met schattigge winkeltjes waar ze van alles verkopen.
Er is ook een kerkje uit 17 zoveel met een klooster ernaast. Van buiten wit
gepleisterd.....
en van binnen donker hout.
Uiteraard met de gebruikelijke afgodsbeelden en plaatjes van de usual suspects
waaronder een liggende Jezus.....
En vandaag is het niet zomaar een dag, nee, we hebben een jarige in ons
midden....
Overal in de vallei zie je borden waarop de restaurants "trucha" aanbevelen.
Forel dus, om precies te zijn zalmforel en daar hebben we wel zin in. De forel
smaakte ons prima, alleen jammer dat de enige fles witte wijn die het restaurant
rijk was naar zure keldermot smaakt. Dan maar aan de rode wijn, sorry
visje......
